Τα Paw Patrol, ως θέμα για πάρτι, δεν είναι μόνο για αγόρια

 

Κολοκύθες, αγαπημένες Φθινοπωρινές!

Πλεκτές με το βελονάκι, πλέξη λάστιχο!

 

Εύκολη βυσσινάδα, όλο νοστιμιά!

Η συγκεκριμένη βυσσινάδα περιέχει όλη τη σάρκα από τα βύσσινα και αυτό της δίνει εξαίσια γεύση και άρωμα.

  Αφαιρούμε τα κοτσάνια από τα βύσσινα (όση ποσότητα επιθυμούμε), τα πλένουμε και τα βάζουμε σε κατσαρόλα.

Μόλις πάρουν 1 - 2 βράσεις, τα αδειάζουμε σε σουρωτήρι, το οποίο έχουμε τοποθετήσει μέσα σ' ένα μεγάλο δοχείο. 

Αφήνουμε λίγο να κρυώσουν και πιέζουμε να βγει όλος ο χυμός τους. 

Προς το τέλος προσθέτουμε ελάχιστο νερό (1/4 ποτηριού νερού για κάθε κιλό βύσσινα) για να μας βοηθήσει να στυφτούν καλύτερα.

   Μετράμε με μια κούπα το χυμό, που συγκεντρώθηκε στα δοχείο και τον μεταφέρουμε σε κατσαρόλα. Προσθέτουμε για όσες κούπες χυμό, τόσες ζάχαρη και βράζουμε. Ξαφρίζουμε και χαμηλώνουμε τη θερμοκρασία. Αφήνουμε μέχρι να δέσει το σιρόπι (δοκιμάζουμε, ρίχνοντας σε ένα πιατάκι σταγόνες. Όταν δεν "κυλάει" η σταγόνα, είναι έτοιμο).

 Λίγο πριν αποσύρουμε από τη φωτιά, ρίχνουμε χυμό λεμονιού (1/2 λεμόνι για κάθε κιλό βύσσινα).

 Σκεπάζουμε την κατσαρόλα κ για λίγο και αδειάζουμε σε αποστειρωμένα μπουκάλια (τα πλένουμε με ζεστό νερό και σαπούνι, τα ξεπλένουμε καλά και τα βάζουμε στο φούρνο, στους 100 βαθμούς για 15 λεπτά.

Αν έχει "δέσει" καλά η βυσσινάδα δεν χρειάζεται ψυγείο.

Σερβίρουμε, αραιώνοντας την με παγωμένο νερό. 

Καλό μήνα, λουλουδιασμένο!

          Σαν παραμύθι…

  Ήταν, μια φορά κι έναν καιρό, σε έναν κόσμο μακρινό - τουλάχιστον έτσι νομίζαμε – ένα μικρό, πολύ μικρό τερατάκι, που το έλεγαν Κορωνούλη. Ονομάστηκε έτσι γιατί έμοιαζε σαν την κορώνα που φορούσαν κάποτε οι βασιλιάδες κι οι πριγκίπισσες.

   Κανείς δεν ήξερε που βρέθηκε. Ξεφύτρωσε ξαφνικά, σαν ένας μάγος να χτύπησε τα δάκτυλα και τσουπ, εμφανίστηκε.

   Ένοιωθε πολύ μόνος και αποφάσισε να πάει σε μια περιοχή  με πολύ κόσμο, για να γνωρίσει φίλους.  Καθώς περιπλανιόταν, βρέθηκε σε μια μεγάλη αγορά, που δεκάδες άνθρωποι πηγαινοερχόταν. Ενθουσιάστηκε, δεν  ήξερε ποιον να πρωτοδιαλέξει.     Πλησίασε έναν, τυχαία, και του χαμογέλασε. Αυτός, δεν έδωσε σημασία γιατί βιαζόταν να τελειώσει τα ψώνια του. Ο Κορωνούλης θύμωσε πάρα πολύ. Όρμησε αγριεμένος, προς αυτόν που τον αγνόησε.  Καθώς πήγαινε προς το μέρος του, άρχισε να φουσκώνει από το κακό του και να φουσκώνει, ώσπου έκανε ένα μπαμ και έσκασε.   Δεν διαλύθηκε όμως, αλλά έγινε δύο κομμάτια. Το ένα, τρύπωσε γρήγορα – γρήγορα  στα ρουθούνια του ανθρώπου και προχώρησε προς το λαιμό του. Αυτός άρχισε να βήχει, προσπαθώντας να βγάλει τον Κορωνούλη αλλά δεν τα κατάφερνε. Είχε σφηνωθεί με όλη του τη δύναμη και δεν έλεγε να κουνήσει. Αντίθετα, συνέχιζε να είναι θυμωμένος και να πολλαπλασιάζεται σε πολλά κομμάτια, που πεταγόταν από το στόμα, με το βήχα.

    Αυτά τα κομμάτια ήταν άλλοι μικροί Κορωνούληδες, που απλώθηκαν μέσα στην αγορά, αναζητώντας νέους φίλους.

Ο Μανώλης Γλέζος δεν είναι πια εδώ.  Και θρηνούμε.

  Κανείς δεν σκέφτηκε να ξεστομίσει ότι ήταν πλήρης ημερών. Γιατί ο Γλέζος δεν είχε ηλικία. Είναι ένα σύμβολο.

  Η σπιρτάδα της νιότης του έμεινε άθικτη από το Μάη του ’41, που ρεζίλεψε το Γ΄ Ράιχ έως σήμερα. Ο αιώνιος έφηβος στο θάρρος, στην πυγμή, στη σκέψη, στις ιδέες, στον αυθορμητισμό.

  Με πάθος και ορμή πάλευε να δημιουργήσει έναν καλύτερο κόσμο. Προασπιστής της ισότητας, της δημοκρατίας, της ελευθερίας όχι με θεωρίες αλλά με συνεχείς, ουσιαστικούς  δυναμικούς αγώνες.

 Οι περισσότεροι είχαμε την ευκαιρία και την τύχη να τον γνωρίσουμε. Να ζήσουμε το μάχιμο πολιτικό, το συγγραφέα, τον ποιητή, το γεωλόγο, τον αγωνιστή…

  Είχε ανάγκη τις πολλές ιδιότητες γιατί έπρεπε, όπως έλεγε, να ζήσει τις ζωές όσων συναγωνιστών του χάθηκαν. Βαρύ φορτίο, που το έφερε άξια εις πέρας.

  Στο μυαλό έρχεται η λάμψη της ματιάς, που καίει σίδερα, το αγέρωχο ύφος, σημάδι αντρειοσύνης και η σφιγμένη γροθιά υψωμένη με σθένος στο βήμα της Βουλής, στο δρόμο, όπου κι αν χρειαζόταν.

  Πρωτοπόρος, ασυμβίβαστος, σεμνός και καταδεκτικός. Ποτέ δεν αρνήθηκε να μεταλαμπαδεύσει τη φλόγα της ψυχής του σε σχολεία, συνέδρια, συνεντεύξεις, οπουδήποτε  κι αν του ζητούσαν, όσο μακριά κι αν ήταν. Κι είχε ένα θείο χάρισμα λόγου, σαν να σου εμφυσούσε τις σκέψεις του και να γινόταν δικές σου.

  Ακούραστος. Ήταν σαν οι κακουχίες να του έδιναν μια μαγική δύναμη υπερανθρώπου.

  Ξεγέλασε το Χάρο πολλές φορές. Από τα νεανικά του χρόνια πάλευε μαζί του παλικαρίσια και έως τώρα ήταν νικητής. Το μόνο, ίσως, που τον λύγιζε ήταν ο άδικος θάνατος του αδελφού του Νίκου.

  Κοιμήθηκε το κουρασμένο του σώμα. Ταλαιπωρήθηκε όσο κανένα. Είχε ανάγκη αυτήν την ξεκούραση. Εμείς, όμως, δεν ήμασταν προετοιμασμένοι να χάσουμε όλα αυτά που εκπροσωπούσε.     Τον είχαμε ανάγκη γιατί, ίσως, να μην είμαστε ακόμη έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε μόνοι μας τούτο τον κόσμο. Όσα κι αν μας έδωσε, εξακολουθούμε να τον θέλουμε μπροστάρη.

Στο καλό Μανώλη Γλέζο, αγαπημένε μας.

  Ελπίζουμε να μην γλυτώσουμε από σένα αλλά να μας κυνηγάει στ’ αλήθεια η ύπαρξή σου μπας και καταφέρουμε να κάνουμε αυτά που πρέπει.

Φασολάκια με πατάτες και κολοκυθάκια

2 κιλά φασολάκια φρέσκα καθαρισμένα γύρω – γύρω

1 κιλό πατάτες καθαρισμένες  

1 κιλό κολοκυθάκια

1 μεγάλο κρεμμύδι

1 ματσάκι μαϊντανό

1 ποτήρι λάδι

2 ψιλοκομμένες τομάτες

2 κουταλιές τομάτα πελτέ

1 ½ ποτήρι νερό

Αλάτι

Πιπέρι

Ρίγανη

Σε βαθιά κατσαρόλα βάζουμε το λάδι και τσιγαρίζουμε το κρεμμύδι. Προσθέτουμε την τομάτα, το πιπέρι και τη ρίγανη. Ανακατεύουμε να βγουν τα αρώματα τους και ρίχνουμε τα φασολάκια, τις πατάτες και τα κολοκυθάκια κομμένα σε μέτρια κομμάτια, τις τομάτες, τον μαϊντανό και το αλάτι. Ανακατεύουμε και προσθέτουμε το νερό.

Μόλις πάρει βράση το φαγητό μας, χαμηλώνουμε τη φωτιά και συνεχίζουμε το μαγείρεμα για περίπου μισή ώρα ακόμη.

Τραγανή λαγάνα

1.200  κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις

2 χαρτάκια μαγιά

1 κουταλάκι ζάχαρη

1 ½ κουταλάκι αλάτι

Χλιαρό νερό

¼  ποτήρι λάδι (προαιρετικά)

Σουσάμι

Λιώνουμε τη μαγιά με λίγο χλιαρό νερό. Προσθέτουμε τη ζάχαρη και  λίγο αλεύρι δημιουργώντας ένα χυλό. Σκεπάζουμε και αφήνουμε σε ζεστό μέρος για μια ώρα περίπου.

Σε άλλο δοχείο κοσκινίζουμε το αλεύρι, προσθέτουμε το αλάτι, το λάδι, το μείγμα μαγιάς και λίγο – λίγο χλιαρό νερό. Πλάθουμε με τις χούφτες να έχουμε μια μαλακή ζύμη. Σκεπάζουμε κι αφήνουμε για περίπου μία ώρα. Πλάθουμε ξανά με αλευρωμένα ή λαδωμένα χέρια και χωρίζουμε τη ζύμη στα δύο. Απλώνουμε με τα δάκτυλα σε λαδωμένο ταψί. Πιέζουμε να σχηματίσουμε σε όλη την επιφάνεια γούβες. Αφήνουμε για μισή ώρα περίπου. Πιέζουμε ξανά και περνάμε με ένα πινέλο νερό. Σκορπάμε παντού σουσάμι. Ψήνουμε σε μέτριο φούρνο μέχρι να ροδίσει. Λίγο πριν βγάλουμε από το φούρνο τις λαγάνες τις ραντίζουμε με λίγο νερό (γίνονται πιο τραγανές).

Ρεβίθια με πιπεριές

½ κιλό ρεβίθια

5 κρεμμυδάκια φρέσκα ψιλοκομμένα

2 πιπεριές πράσινες

1 πιπεριά κόκκινη

1 πιπεριά πορτοκαλί

2 κλωνάρια δεντρολίβανο

¾ ποτηριού λάδι

½ ποτήρι κρασί

½ ποτήρι νερό

Αλάτι

Πιπέρι

Βράζουμε τα ρεβίθια με μπόλικο νερό μέχρι να μαλακώσουν. Τα σουρώνουμε. Στην κατσαρόλα ρίχνουμε το λάδι, τις πιπεριές ψιλοκομμένες και τα κρεμμυδάκια Ανακατεύουμε μέχρι να μαραθούν ελαφρά. Σβήνουμε με το κρασί.

Σε μικρό ταψί αδειάζουμε τα ρεβίθια και το μίγμα της κατσαρόλας. Προσθέτουμε αλάτι, πιπέρι, το δεντρολίβανο και ανακατεύουμε. Ρίχνουμε το κρασί και το νερό και ψήνουμε για μισή ώρα περίπου σε μέτρια θερμοκρασία.

Μηλοπιτάκια με αμύγδαλο και δαμάσκηνα

½ κιλό φύλλα κρούστας

4 μήλα

4 κουταλιές ζάχαρη

200 γραμμάρια αμυγδαλόψιχα

100 γραμμάρια δαμάσκηνα αποξηραμένα (αν θέλουμε να μουλιάζουμε σε λικέρ της αρεσκείας μας)

1 κουταλάκι του γλυκού κανέλα

½ κουταλάκι του γλυκού γαρύφαλλο

1 ποτήρι φυτικό βούτυρο ή λάδι

Άχνη ζάχαρη

Κανέλα

Καθαρίζουμε τα μήλα και τα κόβουμε σε μικρούς κύβους. Λιώνουμε 2 κουταλιές βούτυρο (ή ρίχνουμε αντίστοιχα λάδι) σε ρηχή κατσαρόλα και σοτάρουμε τα μήλα, ανακατεύοντας με προσοχή για να μη λιώσουν. Μόλις μαλακώσουν, προσθέτουμε τη ζάχαρη και συνεχίζουμε το ανακάτεμα για περίπου 4 – 5 λεπτά.

Τρίβουμε την αμυγδαλόψιχα (όχι σκόνη). Ψιλοκόβουμε τα δαμάσκηνα και τα ρίχνουμε μαζί με τα αμύγδαλα στα μήλα. Προσθέτουμε την κανέλα και το γαρύφαλλο.

Απλώνουμε τα φύλλα κρούστας και τα κόβουμε σε λωρίδες. Αλείφουμε κάθε λωρίδα με βούτυρο ή λάδι και βάζουμε στην κάτω άκρη μια κουταλιά από το μείγμα. Διπλώνουμε σε τρίγωνα, τα οποία τοποθετούμε σε ταψί με λαδόχαρτο.

Ψήνουμε σε μέτρια θερμοκρασία (180 βαθμούς) μέχρι να ροδίσουν.

Μόλις κρυώσουν, ρίχνουμε άχνη και κανέλα.

Γλυκάκια με χαλβά και σοκολάτα

½ κιλό χαλβάς (του εμπορίου) βανίλια ή σοκολάτα

3 κουταλιές ταχίνι

250 γραμμάρια  σοκολάτα υγείας

½ ποτήρι γάλα σόγιας

200 γραμμάρια στραγάλι αφράτο

Κακάο

Ζεσταίνουμε το γάλα και ρίχνουμε τη σοκολάτα. Ανακατεύουμε καλά. Λιώνουμε  το χαλβά και τον προσθέτουμε στη σοκολάτα μαζί με το ταχίνι. Τρίβουμε (σε σκόνη) το στραγάλι και ρίχνουμε λίγο – λίγο στο μίγμα. Το «δουλεύουμε» καλά με τα χέρια και αφήνουμε στο ψυγείο για μισή ώρα.

Πλάθουμε μπαλάκια και τα καλύπτουμε με κακάο, το οποίο έχουμε αδειάσει σε ρηχό μεγάλο πιάτο.

                                                     Τυροπιτάκια νηστίσιμα

½ κιλό φύλλα κρούστας

300 γραμμάρια τυρί νηστίσιμο τριμμένο

3 πιπεριές Φλωρίνης ψημένες και ψιλοκομμένες

1 μικρό ματσάκι δυόσμο ψιλοκομμένο

Αλάτι

Πιπέρι

Ρίγανη

Λάδι για το άλειμμα

Απλώνουμε σε καθαρή επιφάνεια τα φύλλα κρούστας και τα κόβουμε σε λωρίδες.  

Σε δοχείο ανακατεύουμε όλα τα υλικά. Λαδώνουμε με πινέλο κάθε λωρίδα, βάζουμε στην κάτω γωνία της μια κουταλιά από το μείγμα και διπλώνουμε το φύλλο, σχηματίζοντας τριγωνάκια. Λαδώνουμε εξωτερικά και τοποθετούμε σε ταψί, στο οποίο έχουμε βάλει λαδόχαρτο. Ψήνουμε στους 180 βαθμούς, μέχρι να ροδίσουν (περίπου 45 λεπτά).

Χοιρινό με λουκάνικα και πιπεριές

2 κιλά χοιρινό (τηγανιά)

4 μεγάλα λουκάνικα

2 πράσινες πιπεριές

2 κόκκινες πιπεριές

1 πορτοκαλί πιπεριά

2 κρεμμύδια

5 σκελίδες σκόρδο

1 ποτήρι κρασί

2 φύλλα δάφνης

Αλάτι

Πιπέρι

ρίγανη

Πλένουμε το κρέας και το βάζουμε σε βαθύ δοχείο. Προσθέτουμε τα λουκάνικα κομμένα σε ροδέλες, τις πιπεριές και τα κρεμμύδια σε λωρίδες, τις σκελίδες σκόρδο, τα φύλλα δάφνης, το αλάτι, το πιπέρι, τη ρίγανη και περιχύνουμε με το κρασί. Τα αφήνουμε σκεπασμένα για δύο περίπου ώρες. Στραγγίζουμε καλά και αδειάζουμε σε ταψί, στο οποίο έχουμε απλώσει αρκετά μεγάλα φύλλα λαδόχαρτο. Τυλίγουμε καλά και δένουμε με σπάγκο.  Ρίχνουμε ένα ποτήρι νερό μέσα στο ταψί και ψήνουμε αρχικά στους 180 βαθμούς και μετά στους 150 για πέντε ώρες.

Τάρτα με μανιτάρια

Για τη γέμιση:

1 κιλό μανιτάρια πλευρώτους ή μία μεγάλη κονσέρβα.

4 πράσα

4 κρεμμυδάκια φρέσκα

200 γραμμάρια τριμμένο τυρί νηστίσιμο

½ ποτήρι λάδι

Λίγο δυόσμο ψιλοκομμένο

½ ποτήρι γάλα σόγιας

5 κουταλιές αλεύρι για όλες τις χρήσεις

Αλάτι

Πιπέρι

Ρίγανη

Για το ζυμάρι:

½ κιλό αλεύρι που φουσκώνει μόνο του

¾  ποτηριού λάδι

¾  ποτηριού κρασί

Μία πρέσα αλάτι

Ανακατεύουμε τα υλικά για το ζυμάρι και το απλώνουμε σε λαδωμένο ταψί, να καλύψει και λίγο από τα πλαϊνά.

Σε κατσαρόλα βάζουμε το λάδι, τα πράσα κομμένα ροδέλες και τα κρεμμυδάκια ψιλοκομμένα. Σοτάρουμε και ρίχνουμε τα μανιτάρια, ανακατεύοντας για να μην κολλήσουν. Προσθέτουμε το γάλα, το αλεύρι, αλάτι, πιπέρι και ρίγανη και συνεχίζουμε το ανακάτεμα μέχρι να δέσει το μείγμα μας.

Αδειάζουμε στο ταψί με τη ζύμη και απλώνουμε ομοιόμορφα. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο για 45 περίπου λεπτά.

Νέα χρονιά,

νέα αρχή!

Λίγο πριν τη δύση του κάθε χρόνου ή με την ανατολή του καινούργιου η μεγάλη μας ευχή, εκτός από το να έχουμε υγεία, είναι να σβήσει ό,τι δραματικό και να κάνουμε μια νέα αρχή, πιο δυναμική. Υποσχόμαστε, μέσα μας γιατί φοβόμαστε να ακουστεί και να είναι πιο απόλυτη η δέσμευση, πολλές αλλαγές. Κάθε τι που μας μπλοκάρει και μας «τραβάει» προς τα πίσω, να το ξεμπερδέψουμε σαν κουβάρι και να το απλώσουμε στον λαβύρινθο της ψυχής μας για να βρούμε την έξοδο.

   Πως μας παρασύρει η ζωή και η υπόσχεση αυτή χάνεται σαν τα φωτάκια του χριστουγεννιάτικου δέντρου;  Κι όμως όλα φαίνονται τόσο απλά για να οδηγηθούμε, επιτέλους, στην ευτυχία που ονειρευόμαστε.

  Ίσως δεν θέλουμε πραγματικά να αλλάξουμε κάποια πράγματα στη ζωή μας ή δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι. Ή ακόμη έχουμε συνηθίσει σε μια κατάσταση και δεν ξέρουμε πώς να βγούμε από αυτή.