Γιορτινές ιστορίες!

Το ταξίδι του Τζάκη

   Ο Τζάκης είναι ένα αδυνατούλι μαυριδερό καλικατζαράκι. Του αρέσει να κάνει σκανδαλιές αλλά πιο παιχνιδιάρικες από τους υπόλοιπους. Για παράδειγμα μπερδεύει τις κάλτσες στο συρτάρι ή τα παπούτσια μεταξύ τους μα δεν χύνει το αλεύρι στην κουζίνα ή δεν κρεμάει κουταλάκια στη γάτα του σπιτιού, όπως κάνουν συνήθως τα καλικαντζαράκια.

Τα φετινά Χριστούγεννα αποφάσισε να βγει μόνος του για πειράγματα. Δεν άντεχε τη φασαρία που δημιουργούσαν οι φίλοι του. Και κείνοι, όμως, δήλωσαν ότι δεν τον ήθελαν πια μαζί τους γιατί ήταν όλο μη και μη σε ό,τι προσπαθούσαν να κάνουν.

Περπατούσε αμέριμνος μέσα στο δάσος και σκεφτόταν ποιο μονοπάτι να ακολουθήσει.

Αυτό που οδηγεί στο χωριό ή το άλλο που πήγαινε στη λιμνούλα με τις πάπιες;

«Θα πάω να πειράξω λιγάκι τις πάπιες μέχρι να νυχτώσει και μετά θα προχωρήσω προς το χωριό» σκέφτηκε.

Πλησίασε σιγά – σιγά στη λίμνη και βούτηξε μέσα με φόρα για να τρομάξει τις πάπιες και να σηκωθούν ψηλά. Του άρεσε ο θόρυβος που έκαναν με το πέταγμά τους. Μα παρ’ όλη τη φασαρία που έκανε ο Τζάκης,  οι πάπιες δεν φοβήθηκαν. Καμία δεν κουνήθηκε από τη θέση της.

«Μάλλον είμαι πολύ αδύνατος και περνάω εντελώς απαρατήρητος. Τι κρίμα» συλλογίστηκε.

Γιορτινές ιστορίες!

Το ξωτικό που ήθελε να πάρει τη θέση 

του Άγιου Βασίλη

   Στο εργαστήριο του Άγιου Βασίλη τα ξωτικά ήταν αφοσιωμένα στην κατασκευή των παιχνιδιών  γιατί πλησίαζαν οι γιορτές και έπρεπε να ετοιμαστούν τα δώρα για τα παιδιά. Μόνο ένα ξωτικό, ο Ρίκος, δεν είχε το νου του στον πάγκο με τα παιχνίδια αλλά κοιτούσε συνέχεια προς τη μεγάλη σκάλα που οδηγεί στο γραφείο του Άγιου Βασίλη. Κάθε τόσο, μάλιστα, έβρισκε διάφορες προφάσεις και επισκεπτόταν τον Άγιο Βασίλη. Πότε ήθελε να ρωτήσει για το ταίριασμα των φορεμάτων στις κούκλες, πότε για την ποιότητα των μετάλλων στα αυτοκινητάκια, πότε για την αλλαγή στο μενού των ταράνδων.

Ο Άγιος Βασίλης απορούσε για τις συχνές επισκέψεις του  Ρίκου αλλά προσπαθούσε να του λύσει τις απορίες του πρόθυμα και ευγενικά.

Εκείνος ερχόταν την επομένη πιο πιεστικός.

Γιατί συνέβαινε αυτό;  Στο Ρίκο είχε καρφωθεί η ιδέα να πάρει τη θέση του Άγιου Βασίλη. Πίστευε ότι αν ηγηθεί αυτός του εργαστηρίου όλα θα είναι πιο συντονισμένα και θα έχουν μεγαλύτερη παραγωγή ώστε να προωθούν παιχνίδια και στα καταστήματα και να έχουν τεράστια οικονομικά οφέλη. Αν οι τάρανδοι έπαιρναν με την τροφή τους περισσότερες βιταμίνες θα ήταν πιο γρήγοροι και θα διένυαν  σε λιγότερο χρόνο περισσότερες αποστάσεις.

Ιστορίες για μεγάλους!

Εμείς θα μείνουμε εδώ…

   Ήταν πρώτη φορά που ο Γιώργης βιαζόταν να κλείσει το καφενείο. Συνήθως κρατούσε τους πελάτες ως αργά με ιστορίες, κεράσματα κι άλλα σκαρφίσματα. Η κυρά του η Μάρθα βοηθάει τη νύφη τους στο εργαστήρι παρασκευής γλυκών κι αυτήν την περίοδο που είναι γιορτές, τις πιάνουν τα μεσάνυχτα. Τι να κάνει, λοιπόν, μοναχός του στο σπίτι;

Σήμερα, όμως, ήταν διαφορετικά. Είχε κανονίσει με τον μεγάλο του εγγονό, το Γιώργο, να αδειάσουν τους τοίχους γιατί την επομένη θα ερχόταν μπογιατζής να φρεσκάρει το μαγαζί. Ήθελε η καινούργια χρονιά να το βρει πεντακάθαρο!

Λίγο πριν φύγουν οι τελευταίοι πελάτες, εμφανίστηκε ο Γιώργος, συνεπής όπως πάντα. Ήταν λεβεντόπαιδο, αγνός, προκομμένος και καταδεκτικός με όλους. Είναι μόλις 25 χρονών κι έχει τελειώσει το Πανεπιστήμιο, μεταπτυχιακά στη Γερμανία και τη στρατιωτική του θητεία.

   Καλησπέρισε ευγενικά, έκανε μια αγκαλιά τον παππού, όπως συνήθιζε από παιδάκι κι άρχισε να περιεργάζεται τους τοίχους. Απόρησε που ο παππούς του ζήτησε τη βοήθειά του. Πέντε – έξι κορνίζες κρεμόταν μόνο στους τοίχους του καφενείου και μια βιτρίνα με τα γλυκά του εργαστηρίου. Όχι ότι δεν ήθελε να είναι με τον παππού, από μικρός αναζητούσε τη συντροφιά του γιατί του άρεσε η ζωή στο καφενείο, οι βόλτες που έκαναν μαζί αλλά κυρίως οι ιστορίες του. Κανένας δεν διηγείται τόσο καλά όσο ο παππούς του. Πλησίασε μία από τις φωτογραφίες. Ήταν ένα πλοίο γεμάτο κόσμο, «Βασίλισσα Φρειδερίκη» έγραφε στην πλώρη. Η διπλανή φωτογραφία ήταν, μάλλον, διαφήμιση της  «Εθνικής Ελληνικής Γραμμής Αμερικής Α.Ε.» και αναφερόταν στα ταξίδια προς Καναδά και Αμερική το 1960 με το υπερωκεάνιο Βασίλισσα Φρειδερίκη. Πιο πέρα η κορνίζα είχε δύο φωτογραφίες, στη μία ήταν πέντε νεαροί αγκαλιά δίπλα από ένα τρένο και στην άλλη οι τέσσερις από αυτούς τους νεαρούς μπροστά από το καφενείο.

Γιορτινές ιστορίες!

Ο Άγιος Βασίλης και η τεχνολογία

   Ο Άγιος Βασίλης ήταν φανερό ότι κάτι σχεδίαζε. Κανείς όμως δεν είχε ανακαλύψει τι μπορεί να ήταν αυτό. Κρατούσε μυστικά τα σχέδια του. Για μήνες πηγαινοερχόταν προβληματισμένος και αφηρημένος. Κάθε φορά που η Αγιοβασιλίνα τον ρωτούσε τι τον απασχολούσε, απαντούσε αόριστα. Για ώρες εξαφανιζόταν στην πίσω αποθήκη, την οποία είχε ασφαλίσει με τέσσερα λουκέτα και είχε τοποθετήσει χρωματιστά ξύλα στα παράθυρα και στους φεγγίτες για να μην φαίνεται  το περιεχόμενό της. Κάθε τόσο ερχόταν κι ένα τεράστιο ξύλινο κουτί και το τοποθετούσε μέσα.

   Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς φόρεσε την καλή του στολή, αυτή που έχει για τις εξαιρετικές πτήσεις, το σκούφο του και από πάνω ένα κράνος και προχώρησε προς τη μυστική του αποθήκη. Είχε ζητήσει από τους παρουσιαστές του προγράμματος του Βόρειου Πόλου να ενημερώσουν  μέσα από τα ηχεία ότι θα γίνει συνάντηση όλων των ξωτικών στην είσοδο της αποθήκης.

Από κάθε μεριά ξεπετάχτηκαν με βιάση μικρά και μεγάλα ξωτικά. Ο μάγειρας κρατώντας την τρυπητή κουτάλα, ο ράφτης ένα τεράστιο ψαλίδι, ο ταϊστής των ζώων ένα δεμάτι σανό, η Αγιοβασιλίνα με τις πιάστρες της κουζίνας στα χέρια. Όλοι έτρεξαν να δουν. Είχαν περιέργεια να μάθουν τι κρύβει μέσα η αποθήκη.

Ο ένας έσπρωχνε τον άλλο για να έχει καλύτερη θέα.

   Ο Άγιος Βασίλης ατάραχος άνοιξε την πόρτα. Σαν μελίσσι χίμηξαν όλοι μέσα. Μα τι είναι αυτό; Μπροστά τους στεκόταν ένα μικρό αεροπλάνο και πλάι του ένας τεράστιος ηλεκτρονικός υπολογιστής. Τι τα θέλει ο Άγιος Βασίλης όλα αυτά;

Η βροντερή φωνή του Άγιου Βασίλη τους «έκοψε» τις σκέψεις.

Σας κάλεσα για να σας δείξω το νέο μας μεταφορικό μέσον και την καινούργια μηχανή αναζήτησης. Δεν γίνεται εμείς να μένουμε πίσω από την τεχνολογία!

Από δω και πέρα δε θα κουράζονται πια τα ξωτικά για να καταγράφουν τα παιδιά και να τα  εντάσσουν σε κατηγορίες ανάλογα την ηλικία, την περιοχή που μένουν και λοιπά. Η μηχανή δεδομένων θα το κάνει γρήγορα και αποτελεσματικά. Είναι δικτυωμένη με όλα τα μαιευτήρια του κόσμου και με το που θα γεννηθεί ένα μωρό το αποθηκεύει στη μνήμη της.

Όσο για το αεροπλάνο, σκέφτηκα ότι είναι πολύ πιο όμορφο και μοντέρνο να με βλέπουν τα παιδιά μέσα σ’ ένα αεροπλάνο παρά στο έλκηθρο, που θυμίζει άλλες εποχές. Όλους αυτούς τους μήνες εκπαιδεύτηκα σε προσομοιωτή αεροσκάφους και έκανα και κάποιες δοκιμαστικές πτήσεις σε μια σχολή εδώ κοντά. Πιστεύω ότι είμαι έτοιμος για το μοίρασμα των δώρων με ένα νέο, εναλλακτικό τρόπο.

  

Ιστορίες για μεγάλους!

    Δύο μέρες  το χιόνι έπεφτε ασταμάτητα. Ο κυρ Νικόλας είχε έγνοια τα ζωντανά του, ήταν οι μέρες που γεννούσαν και φοβόταν μην πεθάνουν από το κρύο τα μωρά αλλά και οι μάνες.

Ξεκίνησε πρωί - πρωί την παραμονή των Χριστουγέννων να πάει στη μάντρα του. Η γυναίκα του τον παρακαλούσε να μη φύγει από το σπίτι γιατί είχε βήχα τις τελευταίες μέρες. Του έλεγε να μείνει, να ακούσει τα εγγόνια τους, που θα έρθουν να πουν τα κάλαντα.

«Μέχρι το σούρουπο, που θα βγουν για τα κάλαντα, θα έχω γυρίσει» της απάντησε και προχώρησε προς την πόρτα της αυλής.

Με δυσκολία ανέβηκε το δρόμο που βγαίνει από το χωριό. Όλα ήταν σκεπασμένα από πυκνό χιόνι.

Κανένας δεν κυκλοφορούσε στα σοκάκια. Τα τελευταία χρόνια είναι πιο «κλειστοί» οι άνθρωποι.  Που τον καιρό που ήταν πιο νέος, όλο το χωριό, τέτοια μέρα, από τα ξημερώματα ξεσηκωνόταν. Τραγούδια, γέλια, ο ένας βοηθούσε τον άλλο στις δουλειές και μετά γλεντούσαν όλοι μαζί.

 Μόνο από το φούρνο «έβγαιναν» εξαίσιες μυρωδιές μελομακάρονου και κουραμπιέ. «Ωραία μυρίζουν αλλά τόσο καλά όσο της κυράς μου αποκλείεται να είναι, εκείνα και μόνο που τα βλέπεις χορταίνεις», σκεπτόταν.

Προχωρούσε σιγοτραγουδώντας και κάθε τόσο τιναζόταν να φύγει το χιόνι από πάνω του. Φτάνοντας στη μάντρα παρακάλαγε να είναι καλά τα ζώα του. Ο Μούργος, το σκυλί του δεν ακούστηκε να γαβγίζει ή να έρθει σιμά του και αυτό τον ανησύχησε. Κανένα από τα ζώα δεν ήταν στον περίβολο της μάντρας και μέσα ήταν μόνο δυο γριές προβατίνες μισοφαγωμένες από σκυλιά ή λύκους.